Finally my backpack back

We did it, ruim 2000 trappen omhoog om de top van 2500m te halen.

Om 03.45 ging onze wekker, we hadden de dag van te voren al klaar gemaakt om vroeg op te staan. Midden in de nacht ging dus de wekker en we horen een hoop herrie, het regent gigantisch.. Onee want ik heb mijn goede camera bij en die mag dus echt niet nat worden en wat dacht je van de tickets en de paspoorten. Snel app ik het Zwitserse meisje (Laura) of zij gaan of toch de bus pakken. Mijn eerste appje was wat doen jullie? en toen besefte ik pas dat het in het engels wel handiger zou zijn, dan kan ze namelijk ook begrijpen wat ik bedoel. Zij gaan wel want de bussen zijn al uitverkocht.

Snel nemen we alle maatregelingen die nodig zijn om toch te kunnen gaan lopen. Ponchos uit de tas, carmera in 2 plastic tassen ingepakt, de paspoorten en tickets hetzelfde verhaal. Vol moet lopen we naar buiten klaar om al meteen zeik nat geregent te worden.. He dat valt volgens mij best mee.. Al het water kwam vooral van daken en bomen gedrupt en blijkbaar maakte dat het geluid.. Voor niks zo druk gemaakt.

Samen met de andere lopen we naar de brug, die om 05.00u open gaat om de berg te gaan beklimmen. Mark heeft de backpack met de spullen en ik ben behoorlijk nerveus. Wat als ik het nou niet haal, als iedereen op mij moet wachten of ik het niet haal om, om 06.00u boven te zijn en we daardoor te laat bij de Macchu Picchu zijn..? Er staat al een aardige rij te wachten en we sluiten aan en zien dat de rij achter ons nog veel langer is dan de rij voor ons. Natuurlijk wordt het vanzelf 05.00u en gaan de eerste de berg op. Na een minuut of 10 zijn wij aan de beurt en beginnen we de tocht.

Tellen van de treden doe je niet maar ik dacht niet te snel beginnen en zoveel mogelijk doorgaan. Ik voorop Mark erachteraan en dan de rest van de groep. Wij hadden geen lampje en om 5uur is het nog hartstikke donker. Mensen voor mij vond ik te langzaam dus die haalde we maar vast in. Ook waren er al snel mensen aan het rusten. Die halen we ook maar vast in. Uiteindelijk willen Mark en een paar uit de groep ook rusten dus dat doen we. Stiekem ging het bij mij dus eigenlijk niet zo slecht en ik wilde de top gewoon zo snel mogelijk halen en voor 6 uur boven zijn. Daar hadden we 50 min voor. Uiteindelijk neem ik de tas van Mark maar over en lopen we verder. In 40 a 45 min halen we de top, een deel van het groepje is afgehaakt. Ik kan constateren dat ik wel redelijk klaar ben voor de halve marathon, dit ging eigenlijk best wel heel makkelijk en ik vond het zo leuk om te doen!! Ook fijner dan z'n busje, daar wordt ik toch alleen maar ziek van, laat mij maar lekker lopen en we hebben de top gehaald echt super tof! Zo fijn ook om even geen hoogteziekte etc te hebben en gewoon weer helemaal fit te zijn.(Nu kreeg ik van een vriendin, Carola, de tip veel knoflook te eten, dat zou helpen dus zal ik de komende dagen eens proberen)

Mooi op tijd zijn we door de poorten van de Machu Picchu en super enthausiast sta ik daar, eindelijk gaan we het in het echt zien. Op school over geleerd, andere die er geweest zijn.. We kijken naar beneden naar de berg en wat zien we... mist.. nergens te bekennen die Machu Picchu.. Onze gids beloofd dat als we het de tijd geven het op zal klaren. Sinds dit jaar zijn er nieuwe regels dat zodra je naar beneden gaat je niet weer terug naar boven mag en kan.. Daar staan we dan om 6 uur sochtends, tijdens de klim wel wat regen gehad, nat, koud en nog een paar uur wachten tot we iets gaan zien. De gids legt nog een hoop uit over de inca's maar na een uur uitleg en kou is mijn aandacht al weg. We begrijpen niet zo goed waarom we er al eerste moesten zijn behalve dat het een hele belevenis was. Er zijn in de buurt nog wat korte en lange wandelingen te doen dus we lopen wat rond in het gebied wat immers wel heel mooi is. De Machu Picchu ligt aan de rand van de Jungle en de Andes. Uiteindelijk lopen we naar de inca poort en weer terug en is het wat opgewarmt. We hebben al wat schimmen gezien en besluiten wat lunch uit ons lunch pakketje te eten/ picknicken en wachten tot de mist voldoende weg is voor een paar fatsoenlijke foto's.

Zoals jullie misschien al op facebook hebben gezien is dat gelukt en daarna besluiten we dan ook af te dalen en rond te lopen tussen de ruines. Wat is het groot en knap dat ze dat in die tijd zo gebouwd hebben..! Zeer indrukwekkend op die hoogte. Rond een uur of 11 a 12 verlaten we de Machu Picchu en pakken we de bus naar beneden (trappen zijn toch nog steeds prettiger).

Onze trein gaat pas om 16.22u dus we hebben nog even. In het (toeristen) dorp eten we iets, ik heb Peruaanse Cavia geprobeerd (lokaal gerecht dus moet geproeft worden) best lekker!. We kijken even de wedstrijd Frankrijk België, lopen wat rond en wachten op de tijd.

Het treinstation was me wat, op het blaadje stond 15.52 boarden maar dat ging niet zoals gepland denk ik en het was een behoorlijke chaos en zoeken want er stond nergens een gate op het ticket maar die bleek er wel degelijk te zijn. Toen dachten we toch even wat is het toch goed geregeld bij de NS. Als we in de trein zitten krijgen we thee, een snoepje en iets van een koekje..Redelijk vaak dat we iets krijgen dus in onze tassen zit een redelijke voorraad met koekjes en snoepjes die waarschijnlijk niet op zullen gaan.

De trein doet er 1,5 uur over en dan moeten we nog eens ruim 1,5 uur met het busje. We zijn van plan daarna direct een taxi te pakken naar het vliegveld om mijn backpack te halen die al 3 dagen binnen is.. In de vorige blog had je al kennis gemaakt met de typische Peruaanse chauffeur. Hier dachten we dat het niet erger kon maar dat kon dus wel.. Deze man reed hard en houd je in de bochten maar vast anders vlieg je van de ene kant naar de andere kant van het busje. Dit heb ik toch ruim een uur vol gehouden tot ik de chauffeur heb gevraagd te stoppen.. Ik was echt van plan om terug te lopen of een taxi te pakken.. Dat ging helaas niet maar na even frisse lucht en een chauffeur die beloofde er in 15 min te zijn stap ik weer in. Ik vind het super vervelend dat ik iedereen ophoud.. Na 15min komt er nog geen einde in zicht en moet ik toch weer uitstappen.. Super vervelend en weer hetzelfde verhaal maar nu zouden we er over 10 min zijn en zou hij rustiger rijden. Ook word het hotel gebeld om de Coca thea (tegen hoogteziekte) klaar te zetten maar dat was dit gelukkig niet, is misschien wel deels maar moeilijk te onderscheiden..

10 min werden toch wat langer maar de taxi zet ons voor de deur af, zo fijn dat we er eindelijk zijn, ik ben echt op en een taxi nog naar het vliegveld, echt niet dat komt morgen dan maar. Ik doe nog wel een dag Mark zn ondergoed, sokken en nu ook trui aan maar echt niet dat ik vandaag nog in ook maar 1 vervoersmiddel stap. In het hotel, maar de chauffeur trouwens ook is iedereen wel super lief en aardig voor ons. Het hotel had zelfs een verrassing voor ons, onze kamer heeft een upgrade gekregen. We hebben een super grote kamer met een tja hoe zal ik het noemen zn oud koningsbed net zn dakje erboven gekregen. Een klein zithoekje en een grotere badkamer. Ze vonden het denk ik zo zielig vorige keer dat ik zo ziek was..

Het is al laat voor we in het hotel aan komen dus verder doen we de avond niet veel meer. Morgen is onze laatste dag in Cuzco en wordt ik eindelijk herenigd met mijn backpack...

Als we wakker worden heb ik gelukkig amper last van de hoogteziekte, ik pak wel een pilletje tegen de beginnende verschijnselen en we gaan lekker ontbijten. Daarna belt het hotel voor ons de taxi en gaan we naar het vliegveld.. We hebben het gevoel dat er wel weer wat mis zal zijn. Van het kastje naar de muur worden we gestuurd en ik laat de papieren zien waarop staat dat ik mijn grijs met rose zippers (ritsen) backpack mis. Uitendelijk mag ik meelopen naar de kamer met vermiste spullen en laten ze het label met de koffer met mijn naam zien..Dit is een klein rol koffertje waar 2 schoenen in kunnen, zwart met een slotje erop en en label met mijn naam.. Ik kan het niet geloven en ze zeggen dat ik maar weer naar KLM moet gaan bellen... Vol ongeloof loop ik terug naar Mark.. Ik ben boos en verdrietig gelijk en we bellen maar even naar mama kijken of zij vanuit Nederland naar KLM kan bellen, wij zijn al een hoop kwijt aan belkosten vanwege de bagagge en vertraagde vlucht..

Vol ongeloof stappen we weer in de taxi naar het hotel waar we in ieder geval wifi hebben en radeloos wat we nu toch moeten doen. Mama belt terug en kan ook niks, we laten het hotel nog bellen maar ook daar komen we geen stap verder mee. Ik bel zelf al zn 10 keer naar CDG (vliegveld parijs) en Lima vliegveld waar ze maar 22 backpacks hebben staan en niet volgens mijn beschrijving.. Daar kom ik dus niks verder mee. De hoop bijna opgegeven bel ik de Nederlandse klachten afdeling van KLM en leg ik boos en gefrustreerd mijn verhaal uit en krijg ik het nummer van de bagagge afdeling. Daar krijg ik weer iemand die mama ook al gesproken heeft en doodleuk zegt dan moet u maar even terug naar Lima gaan (dat is 3u heen en terug vliegen of 44 uur heen en terug in de bus, wat denk je zelf) na nog bozer en gefrustreerder tegen haar te worden, wordt ik uiteindelijk geholpen en is alles uitgezocht wat er nog maar uitgezocht kon worden.. De backpack is in ieder geval vanuit Parijs naar Lima gestuurd en ik krijg een intern nummer wat voor medewerkers is om naar Lima te bellen. Daar zit een man die mijn case opnieuw opend en daarbij ook noteerd wat er in de backpack zit. Zodra hij iets weet zou hij bellen en mocht hij morgen nog niks weten zou hij ook bellen. Meer kunnen wij niet meer doen.. 3 uur later, 3 uur bellen vanuit Peru...

Bij de receptie vragen we wat adressen om spullen te gaan halen die ik mis, we gaan er niet meer vanuit dat de tas nog terug komt.. Voorlopig in ieder geval. We hadden onze laatste dag hier in Cuzco wel anders voorgesteld maar het is niet anders. Eerst wat lunchen en daarna maar wat winkels af. Tijdens de lunch wordt ik gebeld en geeft de man aan dat de tas gevonden is (in Lima) en dat hij vandaag nog met de vlucht naar Cuzco gaat. Ik kan het niet geloven, om 16.30 kan ik mijn tas halen..

Kunnen we toch in Cuzco nog het Inca museum bezoeken en een beetje doen wat we willen, zo fijn!! Rond 16.00u zijn we in het hotel, neem ik nog wat tegen de hoogteziekte die toch nog opspeelt en belt het hotel opniew een taxi voor het vliegveld. Deze man geeft aan wel te wachten op ons en ons terug te brengen, heel lief!

Dan nu op het vliegveld laat ik mijn gegevens zien en ra ra waar ze mee aan komen..... ja hoor met dat *&^% rolkoffertje van die ochtend.. Ik geef opnieuw aan dat dat niet mijn backpack is en dat ik gebeld heb. Hij is verstuurd en hij moet er zijn.. Nee hoor dat was niet zo en anders moest ik maar een half uurtje wachten.. Ik ben zo boos en dacht nee he niet weer en nu komt hij echt niet meer dat was het dan, dag hardloopschoenen, lenzen, REISPILLETJES die hier zo hard nodig zijn.. We lopen naar de chauffeur en leggen uit dat we nog langer moeten wachten en hij wel mag gaan en we wel betalen. De taxichauffeur staat er op gewoon op ons te wachten. Ik besluit om de man van vanmorgen te bellen en leg het verhaal uit. Ze zoeken het na en er staat echt dat hij geland is en de bagagge er moet zijn.. Met het vluchtnummer lopen we opnieuw naar de bali en Mark kijkt nogmaals achter de bali.. En daar staat hij dan mijn backpack, eindelijk, ik moest echt huilen van opluchting. Op de kosten na was dit gezeik nu klaar.. We krijgen de tas mee en de lieve chauffeur zet ons netjes af in het hotel. Ik heb mijn spulletjes echt uitgepakt met het gevoel dat het sinterklaas was. Eindelijk weer een borstel om mijn haren te kunnen kammen, mijn lenzen, pilletjes tegen reisziekte en hoogte, wandelschoenen en hardloopschoen.. En niet te vergeten schoon eigen ondergoed.. Geluksmoment!

Het is al laat en we lopen fris gedouched, opgemaakt Cuzco in. Lekker wat rondwandelen, hapje eten en we komen een heel tof kunstatellier tegen waar we wat rond kijken.. Wat een dag en wat een reis tot nu toe. Al heel veel mooie momenten en vooral ook heel veel ervaringen die we nooit meer vergeten. Morgen gaan we met de bus naar La Paz, eens zien wat we daar weer mee gaan maken.

Weltrusten allemaal!

Xx Marielle en Mark