Franz Josef

Gisteren zijn we aangekomen in het toeristen plaatsje Franz Josef. Wat hier in ieder geval al opvalt is dat er veel Nederlanders zijn, sowieso is dit een waar toeristen dorp, alles is duur en lokale mensen wonen er volgens mij niet. Dit dorp is echt uit de grond gestamd voor toeristen die de Franz Josef gletsjer op willen.

Wij zijn een van die toeristen. Van te voren hebben we al wat gelezen over de twee gletsjers hier in de buurt (Fox en Franz Josef). Om deze echt op te kunnen en erin moet je een helikoptervlucht doen om erop te komen en daar een ijswandeling te maken. We hebben besloten om dat niet te doen, dit is en een zeer prijzig grapje, ik weet niet of helikopters en mij een goede combinatie zijn en daarnaast heeft Claudia in Noorwegen ook een gletsjer wandeling gedaan zonder helikopter. Kortom dat die gletsjer wandeling komt nog wel ooit.

De omgeving is hier erg mooi en genoeg te doen. De dag van aankomst (gisteren dus) heeft het bijna de volledige dag geregend, alle helikoptervluchten zijn gecanceld en van de bergen is niks te zien dan mist en regenwolken. Dat belooft niet veel goed, ook is het koud. De eerste keer dat we onze jassen echt nodig hebben. Uit Greymouth zijn we vroeg aangereden dus we komen op tijd aan in Franz Josef. We kunnen pas om 14.00u inchecken dus eens kijken wat we kunnen gaan doen. Er zit een interessant Wild Life Centre die goed is volgens de Lonely Planet. We pakken eerst een koffietje en dan gaan we dat center bezoeken. Het heeft een aantal informatieve gedeeltes te beginnen met de Kiwi (we hebben het hier niet over de fruitsoort). Ze hebben 1 specifiek soort Kiwi zitten waarmee ze een fok programma hebben. Van deze soort zijn er nog maar 100 in heel Nieuw Zeeland. Interessant om te zien wat eraan gedaan wordt om de Kiwi te behouden (door heel het land). De Stoats (hermelijnen) zijn de grootste begreiging, dat hadden we al eerder vernomen. Vroeger zijn er konijnen naar Nieuw Zeeland gehaald, die fokten te hard en daarom zijn de stoats hierheen gehaald want die zouden de konijnen dan weer eten. Helaas vonden ze dat te veel werk en was de kiwi een veel makkelijker doelwit. Stoats fokken trouwen ook sneller dan kiwi's. Op dit moment hebben ze apparatuur waarmee ze kunnen meten waar de kiwi is en wanneer het ei is gelegd. Deze halen ze op en broeden ze uit en de jonge kiwi's worden naar een Stoatvrij eiland gebracht tot ze groot genoeg zijn weer in de eigen natuur terug te gaan. Daarna was er een informatie gedeelte over de gletsjer en het ontstaan hiervan. De Franz Josef Gletsjer is een van de grootste van nieuw Zeeland maar is zich al een paar jaar heel langzaam aan het terugtrekken. En na dit gedeelte was er nog een stuk over het goud wat in de rivieren te vinden is (of was) en het fokken van een reptiel. Zoals te lezen zijn we hier wat sneller doorheen gegaan, vrij veel informatie en na een hele tijd lezen en luisteren vonden we het wel goed. Ondertussen was het half 2 en was het inchecken nog steeds niet mogelijk.

We zijn nog even naar het intormatie centre gegaan. Daarbij waren ook de hot pools. We hadden eerst het idee hier in te gaan maar vanwege het slechte weer en alle tours die gecanceld waren leek het wel of heel toeristisch Franz Josef in de hotpools lag. Dat leek ons veel te druk. In de Lonely Planet stond een korte wandeling naar een watertje en een Sentinel Rock. We rijden met de auto naar het grote carpark voor de Gletsjer waar we de wandeling naar Peter's Pool doen. Een korte wandeling van ongeveer 10 minuten heen en hetzelfde terug. Leuk hoor zo'n watertje maar met dit slechte weer is er niet heel veel aan. Het regent net niet maar bergtoppen zijn er niet te zien. De Rock is nog een eindje verder lopen en ondertussen kunnen we ook inchecken. We gaan liever even opfrissen en besluiten daarom terug te gaan naar het dorpje.

Bij ons backpackers hotel geven ze aan dat het weer morgen een stuk beter word, gelukkig maar! Nadat we weer opgefrist hebben kunnen we eens gaan kijken wat we morgen gaan doen. Verder doen we niet zoveel meer. Morgen gaan we Roberts Point Track wandelen. Een pittige wandeling van 11 km volgens de Lonely Planet, die naar een uitzichtpunt leid die een mooi beeld geeft op de gletsjer. Vandaag 7 januari zijn we in de ochtend normale tijd opgestaan. De wandeling zou maar 5 uurtjes zijn en wij kunnen dat wel in 4 dan waarschijnlijk. Ten minste daar gaan we een beetje van uit. Er zit bij ons verblijf ontbijt bij dus daar beginnen we mee natuurlijk. Helaas was dit niet een heel groot succes, het brood was zo goed als op, jam was op en er waren pannekoeken en wafels maar de wafels waren ook op. Pannekoeken was er nog wel maar 1 enkele plaat om ze te maken werkte (de andere was kapot) en er was dus een flinke rij. In plaats van dat iedereen dan netjes 1 pannkoekje (of wafel) maakt die op eet een een nieuwe gaat halen, maken sommige mensen eerst 3 pannekoeken voor zichzelf en gaan ze die daarna opeten. Ach ja vakantie he, je kan je maar ergens druk over maken. We eten een boterham en delen een pannekoekje en gaan daarna naar de plaatselijke supermarkt (die natuurlijk veel te duur is, maar ook hier we zijn op vakantie en we willen toch wat eten mee hebben op onze wandeltocht). We scoren hier ons wandeloverlevingspakket bestaande uit iets lekkers, broodjes kaas, een appel en een koekje. Ook gaat er 1,5 liter water mee, onze tocht kan beginnen. Het is vandaag inderdaad mooi weer, stralend blauwe lucht en een mooi uitzicht op de bergen. We hebben heel veel geluk. We rijden naar de parkeerplaats waar de wandeling begint. Ik heb mijn thermoshirt aan, daarover een gewoon tshirt, daarover een trui en daarover mijn winterjas. Je leest het al bij de eerste heuvel die we tegen komen gaat de winterjas al uit en die blijft voor de rest van de tocht in de tas. Misschien toch iets te veel aangedaan, gisteren was het ook zo koud. Deze route gaat weer langs Peter's Pool waar we gisteren ook waren maar nu met mooi weer.

De pool was echt een plaatje, op het water weerspiegelt de blauwe lucht met de besneeuwde bergtoppen. Ik word daar heel blij van, super mooi! Dan vervolgen we onze tocht en in het begin leek het allemaal mee te vallen, vlakke grond en we hadden onze bergschoenen aan. Na een stukje lopen zien we op het bordje de afslag voor Roberts Point Track, nu gaat de route echt beginnen. Ook komen we een waarschuwingsbord tegen waarop 2 artikelen staan dat er 3 mensen tijdens de tocht overleden zijn. Het is alleen voor ervaren Trampers (bergbeklimmers) en je moet goed voorbereid zijn. Wij zien onszelf blijkbaar al wel als een beetje ervaren en gaan hem dus doen. Ik heb mama even gezegd dat we hem gaan doen, dat werd aangeraden van te voren te doen. Het begin van de wandeling zijn het nog makkelijke rotsen om te beklimmen, we zijn nog fris natuurlijk en er is nog redelijke houvast. Vooral het mos is glad en waar het nat is, is het goed opletten. Het is een regenwoud gebied en wel prachtig lopen. In de loop van de wandeling vervagen de paden steeds meer. We krijgen wel door waarom het voor ervaren lopers is en we zijn heel blij dat we in ieder geval bergschoenen aan hebben. Ook de trui en het thermoshirt gaan uiteindelijk uit. Het is een prachtige wandeling en uiteindelijk komen we bij het uitzichtpunt uit. De wandeling zeker waard! We hebben 2,5 uur gedaan om bij dit punt te komen en nu is het dezelfde weg terug, over de watertjes, spannende bruggetjes en de rotsen. Vooral op de terugweg merken we dat onze benen vermoeid raken en na ruim 5 uur (zonder de rustpauze) komen we weer bij de parkeerplaats aan. Tijdens de wandeling vraag ik Mark waarom we dit ook al weer deden. Zijn antwoord was iets in de trant van dat hij het super leuk vind om zijn evenwicht te testen om rotsen over het water over te springen en enge gammele veel te hogen bruggetjes over te lopen omdat zijn vrouw dat zo graag wil. Tja er zijn nu eenmaal geen makkelijke wandelingen van 5 uur. Al met al hebben we een hele leuke dag gehad, 11 km gelopen, geklommen en een stukje minder toeristisch dan de Tangariro track. Echter vonden we hem inderdaad behoorlijk pittig (meer dan de 19km tangariro track) Nu even opfrissen want na deze wandeling ruiken we beide niet heel fris meer. Even een koffietje in de stad en vanavond wat eten. Daarna spullen pakken en klaarmaken voor een lange rit morgen. 6,5 uur autorijden te gaan naar Te Anau. Hier zijn de Fjorden van Nieuw Zeeland, we willen hier graag een mooie kanoe tocht gaan maken. Daarover waarschijnlijk meer in de volgende (een na laatste) blog. Liefs Marielle en Mark