Nelson, Abel Tasman en Greymouth

De afgelopen dagen hebben Mark en ik ons vermaakt in het plaatsje Nelson. Hier hadden we echt een prachtige Airbnb, uitzicht op de zee. De mensen van deze airbnb hebben het ook perfect bekeken. We kregen instructies om te parkeren en een code voor de lockbox voor de sleutel. Dan konden we zelf het huisje binnen. Er lag een welkomsboekje met tips en informatie en in het keukentje een blok met wat we de volgende ochtend als ontbijt willen, deze moet je tegen de middag voor de deur van het huisje zetten. Die middag bij thuiskomst staat alles voor het ontbijt de volgende dag in de koelkast. Kortom geen mens gezien en het hele huisje voor onszelf. Waarschijnlijk leefde de gastheer/mevrouw onder ons huisje/appartement. We hadden een balkon en grote ramen met dus zoals eerder gezegt uitzicht op zee. Echt prachtig en fijn om na de laatste dagen even bij te komen. Na een paar weken is het ook wel prettig om op te kunnen staan en niet bij mensen aan tafel aan te schuiven of in de rij voor een ontbijtbuffet. Gewoon even fijn samen.

Tot zover de airbnb dan. We kwamen pas aan het eind van de middag aan in Nelson dus deze eerste dag hebben we niet zoveel meer gedaan. Even het dorpje in, het is vrijdag avond en al gezellig op de terrassen. Er staat een frisse wind maar met een vest aan goed te doen. Er is een Jazz bandje op straat en mensen dansen er omheen. Goede eerste indruk in ieder geval. In de avond terug naar het airbnb en nog even een netflix aflevering kijken van de serie You die we volgen. Er is namelijk netlix voor alle gasten op de tv, wel alles (dus ook de ondertiteling) in het Engels maar gelukkig is dat niet zo'n probleem.

De volgende dag, zaterdag, hebben we gelezen in de Lonely Planet dat er een zaterdag markt is in Nelson. Daar gaan we in de ochtend dus eerst heen. Op de markt komen we ineens een poffertjes en oliebollenkraam tegen. Blijken natuurlijk ook Nederlanders te zijn. De poffertjes smaken goed, die mochten we even proeven. De oliebollen waren helaas geen echte oliebollen maar iets anders. Wel lekker echter en grappig om een Nederlandse kraam aan de andere kant van de wereld tegen te komen. Wat nog grappiger en onverwachter was, we waren net op de markt. Mark meent een bekende tegen te komen van de basisschool. Omdat hij het niet zeker weet lopen we verder maar even latere komt de jongen (Lars) teruglopen. Het blijken inderdaad kennisen van elkaar te zijn. Hoe gek is het om die hier in Nieuw Zeeland tegen te komen.
Na een kort praatje lopen we verder over de markt.

In de middag willen we graag naar het Abel Tasman Nationaal Park. Je kunt hier blijkbaar hele mooie boottochten maken (dat doen we dus niet) ook zijn er kanoe tours (lijkt ons leuk maar helaas niet geboekt) en volgens onze gids (boekje lonely planet) kan je er mooi wandelen. We rijden dus eerst naar de Takaka Hill, een hoog punt waar we mooi uitzicht hebben over het gebied. Hier kunnen we echter niet veel wandelen. 10 min naar het uitzichtpunt. Het was een stukje rijden daarnaartoe en ik moest ondertussen ook nodig plassen. Bij dat punt hadden ze een toilet, en die was SMERIG. Ik heb door mijn trui geademd en met afvegen mijn adem ingehouden. Als ik nog ooit zo'n smerige toilet tegen kom doe ik het wel tegen het toilet ernaast of in de bosjes. De lucht was niet uit te houden. Maargoed ik heb het overleefd en het uitzichtpunt was inderdaad mooi.

Daarna rijden we over de prachtige bergweggetjes door naar een cave waar we een wandelingetje kunnen doen van een uurtje of 2. Bij een cave denk ik vaak aan een grot tussen de bergen. We beginnen dus onze weg naar de Rawhiti Cave. Deze wandeling begint langs een opgedroogde rivier langzaam een beetje naar boven. Prima te doen, hier gaan wij geen 2 uur over doen dachten we nog. Dan begint het pad omhoog te gaan in een soort van trapjes gemaakt van klei tussen wortelstronken. Er staan ook borden "slippery when wet". Dat konden we wel begrijpen want het was een uitdagend pad omhoog. De route was 2,2km waarvan er zeker 1km aardig klimmen was. We zaten na een uurtje dus ook aardig hoog op de berg en een grot konden we ons daar niet echt meer voorstellen. Maar uiteindelijk komen we er toch uit. De grot werd voorheen voor tours gebruikt maar dat is gestopt na een aardbeving die er geweest is. Te gevaarlijk?? Er liep wel een trappetje in dus wij konden er gewoon in. Dit was erg mooi om te zien. Leuk dat het ook niet de meest toeristische route is en het dus niet mega druk is. Na wat rondkijken en een paar foto's gaan we terug. DIt moet ook weer over het zelfde pad. Het afdalen gaat mij makkelijker af dan het klimmen (dat kost veel meer moeite) Mark denkt daar anders over en die is iets minder fan van het afdalen. Maar allemaal goed gegaan hoor niks gebeurt en we komen weer veilig beneden aan.

Omdat het strand niet ver weg is rijden we nog even door naar het strand. Het weer is nog prachtig en de autosleutel geef ik aan Mark. Kan ik hem niet kwijtraken aan het water.. De zee voelt best warm aan en mark wil graag nog een duik maken aan de andere kant van de aardbol. Hij doet dus zijn zwembroek aan en gaat de zee in. Ik bekijk het vanaf het strand, veel te koud voor mij die zee (overal ter wereld is die koud voor zover ik tot nu toe heb gemerkt)

Daarna is het weer tijd terug te rijden. Mark heeft altijd pech want al die bergweggetjes mag ik toch maar weer rijden. Ik moet ook zeggen dat dit echt steeds beter gaat, ik begin volgens eigen zeggen een ware Max Verstappen te worden en de bochten gaan steeds beter, het is een beetje een achtbaan maar die ik dan zelf mag besturen. Hartstikke leuk! Ik heb tussendoor wel bij Mark gecheck of hij nog niet ziek was want dat had ik mij ook wel voor kunnen stellen. Het was een leuk ritje naar Nelson terug.

Vandaag is het dan alweer zondag en zijn we vertrokken naar Greymouth waar we 1 overnachting hebben. Van Nelson naar hier was 3,5 uur rijden ongeveer en morgen nog eens 2,5 uur naar Franz Jozef dus vandaar de tussenstop hier. Hier in Greymouth hebben we voor het eerst slecht weer. We hebben verder een prima hostel maar weer om buiten iets te gaan doen is het niet. Er is een brierbrouwerij in de buurt die tours doet en een proeverij heeft. Om onze middag te vullen gaan we deze tour doen. Leuk om te zien en interessant, wel ging het Engels best wel snel zeker als er termen gebruikt worden over het brouwproses. Daarna mochten we nog wat biertjes proeven. Ondanks het weer vandaag dus toch een leuke gezellige dag. De landschappen trouwens onderweg hier naartoe ook. Gaaf om te zien al de bergen, vlaktes en de wisselingen van de landschappen.

Tot zover de blog maar weer.

Liefs Marielle en Mark