Napier en Wellington

Zo het is alweer wat langer geleden dan gepland voor deze blog maar daar is hij dan weer. Op een vakantie kan helaas nooit alles helemaal meezitten. Zojuist zijn wij aangekomen bij een prachtige B&B op het zuidereiland in Nelson maar daarover over een paar dagen weer meer.

Nog in 2019 vertrokken we van het Nationaal Park naar Napier was het de eerste dag dat we regen en mist zagen in de ochtend. Fijn idee dat we gisteren die wandeling met prachtig weer hebben gedaan en dat het dan nu als we een reis dag hebben het staat te regenen waaien en mistig is. Bij het verlaten van het park geen laatste blik op de vulkanen dus.. maar wel een mooie herinnering.

We vervolgen onze weg naar Napier waar naarmate we verder die kant op gaan het weer ook weer steeds beter word. Eenmaal daar aangekomen kunnnen we nog niet inchecken en lopen we een rondje door het Art Deco dorpje en het visitorcentre. Toen we uit de auto stapte merkte we al dat onze dikke trui en lange broek behoorlijk overbodig waren. Ook zagen we dat het behoorlijk druk was, later bleek er net een groot cruiseschip te zijn geland waardoor het vandaag mega druk is. Onze man bij de B&B vertelde dat het grootste cruiseschip zo'n 6000 passagiers kan vervoeren, stel je eens voor als dat in een dorpje aanmeert.

Rond 15.00u kunnen we inchecken bij onze B&B, hele vriendelijke man en we hebben een hele bovenverdieping voor onszelf, heel mooi balkon en het huis ligt boven op een berg vanwaar we het vuurwerk met oud en nieuw goed moeten kunnen zien. Ook heeft onze gastheer (Mike) voor ons een flesje wijn koud gezet van een goede winery uit Nieuw Zeeland (wijntje uit 2017) voor onze huwelijksreis. Heel attent en de eerste locatie die iets doet met mijn comments dat het onze huwelijksreis is. De wijn kunnen we samen op het balkon opdrinken gaf hij aan.

Het dorpje/ stadje staat bekend om de Art Deco stijl. De B&B zit op loopafstand van het centrum dus de auto kunnen we fijn even laten staan. Het enige nadeel is nu dan wel de flinke berg die we op moeten. Een voordeel dan lopen we al die ijsjes er wel weer af. In de avond hebben we niet zoveel meer gedaan behalve even een hapje eten en een (erg lekker) ijsje halen. De lokale smaak was de Hokey Pokey en die was zeker aan te raden.

De volgende dag (oudjaarsdag) beginnen we in de ochtend met een wandeling naar een lookout punt een beetje aan de zijkant van van Napier. Vanuit daar kan je een hoop zien en het is een leuke wandeling om er te komen. Dan lopen we terug door het centrum en het Art Deco gedeelte om wat foto's te maken. Hierdoor slenteren we terug naar onze B&B om de auto te pakken. In de middag willen we naar Te Mata Peak een berg gedeelte waar mooie wandelingen zijn en voordat we dat gaan doen willen we enkele winerys langs om een wijntje te proeven. Als we stoppen bij de eerste krijgen we te horen dat er een wachtrij is van ongeveer 45 min. De volgende zit voor de dag helemaal vol en dan 3 maal scheepsrecht de derde heeft plek en we mogen een wijntje proeven. Helaas was dit van korte duur. We staan net en ik krijg vlekken, balen zeg migraine. Dat wil dus zeggen zo snel mogelijk terug naar de B&B en naar bed voor Marielle, en dat op oudjaarsdag. Gelukkig trekt het na een paar uur weer redelijk weg, nouja dan hebben we dat voor deze vakantie ook maar weer gehad. In de avond kunnnen we toch nog gezellig iets eten en even naar de live muziek luisteren. Later gaan we terug naar de B&B en kijken we daar het vuurwerk.

Gelukkig Nieuwjaar iedereen!!

Leuke beleving hoor om dit 12 uur eerder dan in Nederland te mogen vieren. Papa en Mama even via whatsapp gespoken en daar was het nog gewoon licht en iedereen ging aan de lunch, oliebollen moesten in nederland nog gebakken worden. By the way oliebollen hebben ze hier niet, die heb ik echt gemist!

Op 1 januari hebben we nog een dagje in Napier, het meeste is vandaag dicht omdat het een feestdag is. In de ochtend gaan we toch nogmaals naar Te Mata Peak rijden om daar een wandeling te maken. Dit was inderdaad vrij hoog en van Mark mocht ik weer niet te dicht bij het randje staan, wat ik natuurlijk dan ook niet gedaan heb. Alleen even op het randje gaan zitten. In de middag hebben we onze auto weer naar het B&B en lopen we naar het lokale aquarium. De kiwi's zijn tijdelijk verhuist maar toch leuk even wat beestjes kijken. Verder doen we vandaag even rustig aan.

2 januari vertrekken we al vroeg naar Wellington, het is nog 4 uur rijden en we willen graag het Te Papa Tongarewa Museum met wat geschiedenis over het land, ook zouden ze een aardbeving kamer hebben om te ervaren hoe dat voelt. Als we in Wellington aankomen naar een lange rit zit het parkeren niet echt mee. De lokale parkeermeters accepteren ook alleen lokale creditcards en met het kleine beetje losgeld wat we nog hebben kunnen we net een uurtje parkeren. Dan maar snel even naar het hotel om in te checken en zij weten dan vast wel waar we wel makkelijk kunnnen parkeren. Nou van alle hotels die ik ooit heb gehad is dit denk ik wel de slechtste ooit. De medewerker was niet vriendelijk, mijn bookings gaf aan dat ik al betaald had en deze man beweerde van niet, dit moet ik later dus nog uitzoeken en zonder betalen konden we niet inchecken. Daarna vragen we waar we kunnen parkeren en geeft hij aan ja in de straat en dan moet je tot 6 uur in de meter gooien daarna controleren ze niet meer. Nou allereerst is het al nergens plek langs de weg ergens in de buurt en ten tweede is de maximale parkeertijd 2 uur dus daar komen we niet ver mee. We gaan eerst maar naar het Museum, kijken of we daar de auto kwijt kunnen. Daar zijn dus gelukkig gewoon slagbomen en als ik aan een vriendelijke parkeer man vraag of ik de auto mag laten staan, geeft hij aan dat dat geen probleem is voor 1 nacht. Vanaf het museum is het een kleine 10 minuten lopen naar het hotel. Dat is met de backpacks prima te doen. Super fijn dan hoeven we ons daar niet meer druk over te maken.

We lopen een paar uur door het museum. De entree is gratis en dat is wel te merken, ook omdat het vakantie is. Het is er mega druk. Op de eerste verdieping gaat het vooral over het milieu, de dieren en de aarde. Heel interactief en leuk voor kleine kinderen al die druk knopjes. Wel wat moeilijker om doorheen te lopen. Ook de aardbevingskamer is druk . De rij is zo lang dat er al 3 aarbevingen geweest kunnen zijn eer we aan de beurt zijn. Die slaan we over en we gaan naar de volgende verdieping die meer over de Maori gaat. In tegenstelling tot de verdieping daaronder bestaat dit alleen maar uit lange leesteksten. Hier had dan wel weer wat meer in leuke verhaalvorm mogen staan om het makkelijker leesbaar te maken, het was er wel duidelijk minder druk.

Leuk dat we toch nog tijd hebben gehad het Museum te zien en nu dan maar weer naar het hotel, met de backpacks en eens kijken wat er in onze straat te doen is. Het hotel zit in ieder geval lekker in het centrum.

Hier hield ook dat avontuur voor mij op. Weer migraine, het zit niet echt mee. Helaas houd deze lang aan. Mark vind zijn weg naar de supermark om voor morgen wat broodjes te halen en zijn avondeten in de mc donalds. Om half 1 snachts ben ik weer wat opgeknapt, gelukkig dan maar. Blijkbaar komt iedereen nu thuis overal hoor je deuren in het hotel, voetstappen, kraken en herrie. Ook besluit er nog iemand te gaan douche en de kamers zijn zo gehorig als een gevangeniscel (zo zien ze er ook uit zonder een enkele raam of ventilatie). Als iemand ergens een kraan aanzet klinkt er een oorverdovende piep!! Deze is te verhelpen om zelf je douche aan te zetten. Vervolgens gaat midden in de nacht het alarm van het hotel nog een keer af maar er gaat niemand naar buiten en het stopt ook weer. Gelukkig hebben we hier maar 1 nachtje en hebben we vandaag (3 januari) de boot naar het zuidereiland.

Om dan alle plezier maar in 1 blog te stoppen. Help mij eraan herinneren als ik nog ooit eens een keer bedenk een boot op open zee op te stappen. Dat je me zegt dit niet te doen. Ik stap Nooit in mijn leven nog 1x een ferry op. Het was een tochtje van 3 uur en hij begon goed, buiten op het dek was het wel koud maar binnen was het te benauwd en dan ben ik snel zeeziek. (Na de migraine kan ik ook niet zoveel hebben) We varen nog langs het land en dat gaat ook nog redelijk. We zien zelfs dolfijnen, heel gaaf! Zelfs eentje heel dicht naast de boot. Daana komen we op open zee en dat merkte ik helaas. Geen feest, het enig wat hielp was buiten in de wind en kou op het dek blijven. Uiteindelijk kwam er gelukkig land in zicht en aan de andere kant van de boot is er was zon. Ook werd de zee rustiger en varen we de fjorden in. Dit was wel heel mooi om te zien.

Nu nog 2 uurtjes rijden naar Nelson en zoeken naar deze Airbnb maar we hebben hier mooi weer, even opgefrist en we kunnen er weer tegen aan.


Liefs Marielle en Mark