grenzen...

Waar waren we volgende keer gebleven en dat was volgens mij bij de reis naar Santra Cruz. Nou daar zijn we naar een pittig vluchtje aangekomen. Ik dacht echt dat het vliegtuig neer zou storten zoveel herftige luchtzakken hadden we gehad. Daarna nog in een taxi die ook bijna uit elkaar valt. Als we dan eindelijk in het hotel aankomen zeg ik tegen Mark dat we vandaag sowieso geen enkel vervoersmiddel meer instappen!!

Het is al avond als we aankomen en als we eindelijk opgefrits zijn is het tijd voor avondeten. De restaurantjes die we wel zien zitten blijken zn 2 a 6 km verderop te zitten. Geen taxi en dan zien we via google een goed aangeschreven restaurantje in de buurt zitten. Loopafstand dus laten we daar maar op af gaan. Verder hebben we nergens naar gekeken en we lopen het restaurant binnen. Al het personeel is strak in pak, super shique, de tafels netjes ingedekt. Oej misschien hadden we toch op prijs moeten selecteren. Maar nu we toch al een stuk gelopen hebben en we het in Bolivia waarschijnlijk wel kunnen betalen gaan we maar op het balkon zitten. We maken grappen dat er dan ook nog extra kosten voor het balkon bij komen en dan wordt Mark zn carona ook nog bij geschonken. Zal wel een duur grapje worden.

Super lekkere biefstuk en voor mij een pasta met zalm later vragen we de rekening. Uiteindelijk valt het mee en is het gelijk aan een avondje uit eten in Nederland. Ik grap nog met Mark dat ik de komende drie dagen niet meer hoef te eten.

Na 1 nachtje in Santa Cruz moeten we weer uitchecken want de komende nacht hebben we een nachttrein. Overdag hebben we nog een dagje voor onszelf. We bekijken eerst een lokaal parkje en besluiten dan naar de lokale dierentuin in het park te lopen. Dit is zn 40 min lopen en dan zijn we er. Het is een klein en een beetje vervallen dierentuin met veel lokale dieren erg leuk om gezien te hebben.

Als het tijd is om naar de nachttrein te gaan halen we onze spullen op en nemen we afscheid van Bolivia. Het is een andere trein zoals ik ze uit Azie gewend ben. Dit zijn twee treinstellen met daarin gewone stoelen staan en iedereen zit dus in dezelfde coupe. De stoelen zitten prima en kunnen een eind naar achteren. De trein vertrekt om 18.00u en zal om 07.00u aankomen. Wanneer het nog licht is kan ik mijn boek nog lezen maar wanneer het donker wordt gaat dat niet meer. Dan heb ik nog een aflevering Orange is the New Black maar wanneer deze ook af is.. dan hebben we het geluk dat er en een of andere film opgezet wordt. Een voetbal film maar goed in het engels kijk ikdat ook wel. Helaas heeft de conducteur het door en wordt de film op Spaans met spaanse ondertiteling gezet. En ook bij de film daarna gaat het naar spaans en spaanse ondertiteling. Uiteindelijk vallen we in slaap en met wat onderbrekeningen worden we de volgende dag wakker in de hoop er rond 07.00u wel te zijn. Wat blijkt heeft onze trein 1 uur vertraging opgelopen en is het 8u als we aankomen.

Dan maar snel met een taxi naar de grens want om 9 uur zouden we de auto ophalen. Als we bij de grens aankomen zijn wisselen we snel het Boliviaanse geld voor Braziliaans geld. Om het land uit te komen staat er een RIJ!! van zo ongeveer 2 straten. Wat inhield dat we hier 1 uur overgedaan hebben. Officieel we staan nu dus in niemandsland. Dan nu maar snel naar de post van Brazilie en daar schrikken we helemaal. In de volle zon moeten we in totaal zn 3 uur wachten!!! 3 UUR!! Het was eigenlijk de bedoeling om voor 14.30u aan te komen om nog aan de excursie mee te doen.

Voor tijdens de trein hadden we slechts wat snacks meegenomen maar echt eten zat er niet bij. Ook geen ontbijt en zoals je dus al uit kan rekenen hadden we na de grens nog steeds geen avondeten, ontbijt of lunch gehad! Als we na al die tijd eindelijk erdoor zijn (na 3 uur wachten, krijgen we binnen 1 minuut een stempel en kunnen we door)

Snel een taxi naar het autoverhuur, blijkt dat we de taxichauffeur verkeerd verstaan hebben qua geld.Als we dan naar 3 km uitkomen bij de verhuur maken we ruzie met de man omdat hij belachelijk veel geld vroeg voor 3 km. Uiteindelijk moeten we betalen wat we nog hebben en kunnen door naar de autoverhuur.

In ons beste Portugees proberen we uit te leggen dat we een auto gehuurd hebben en de vragen die er gesteld worden. Een paar woordjes Spaans/ Portugees proberen we maar van een touristische autoverhuur spreekt er niemand ook maar 1 woord Engels. Toch wel een terugkerend probleem merken we. Uiteindelijk krijgen we een auto mee en kunnen we op weg.

Na een uur rijden komen we bij een tolweg..Ojee zeggen we nog tegen elkaar. De taxichauffeur heeft het laatste geld, we zijn geen pin apparaat meer tegen gekomen, niks meer gegeten en gedronken. Hopelijk kan ik hier met mastercard betalen.. Wat denk je, niet dus natuurlijk.

We hebben echt niks meer aan Braziliaans geld, we vragen of we terug kunnen rijden naar een pin maar dat mag niet, we mogen de auto niet langs de kant zetten om te bedenken wat dan wel te doen en we mogen niet door rijden.. Nou daar sta je dan, we balen echt wel van deze dag, de rij achter ons wordt alleen maar langer en langer. Uiteindelijk heb ik nog 5 euro die ik mag geven en we mogen doorrijden.

De rest van de weg hopen we geen tol wegen meer te krijgen. Dat krijgen we gelukkig ook niet meer. Wel hebben we nog 19km zandweg te gaan.

Als we op plaats van bestemming aan komen krijgen we te horen dat er gelukkig al het eten bij in zit. We hoeven vanavond niet weer 19km terug voor avond eten.

Deze farm/ lodge is echt super mooi, zijn veel Nederlanders en de eigenaar en het personeel is heel vriendelijk.

Morgen waarschijnlijk maar weer een nieuwe blog want ondertussen loop ik wat achter en gaan we alweer naar de een na laatste bestemming.

Xx Mariellle en Mark