Potosí Potosí
Door: Marielle Heesakkers
Blijf op de hoogte en volg Marielle
22 Juli 2018 | Bolivia, Potosí
Vanuit het koude Uyuni vertrekken we naar Potosí voor een korte busrit van een uurtje of 4. De snelweg die we de dag ervoor hadden met de Jeep zullen we met deze bus ook hebben maar dan van Uyuni naar Potosí. Met de jeep was het geen verharde weg. Gelukkig bleek het vervolg erop wel verhard te zijn dus kon de grote touringcar hier wel goed doorrijden.. en dat hebben we gemerkt...
Vandaag zijn we mooi op tijd en zonder verrassingen zitten we in de bus. Als er rijden komen er toch in eens wel veel bergen tevoorschijn, de weg was toch zeker niet zo recht als we hadden verwacht. Wel fijn dat het verharde weg was. Als een echte Boliviaan (gelijk aan de Peruaan) scheurt de grote bus de bochten door. Mark en ik zijn beide na 4 uur heel blij weer uit de bus te mogen. En daar staan we dan op het busstation van Potosí. In het vorige hotel had Mark via google maps de kaart alvast ofline gedownload (van de stad) zodat we gemakkelijker de weg konden vinden. Dit bleek erg nodig al meteen.
Ons hotel lag een stuk berg op dus liever pakken we even een taxi. Als we de chauffeur de naam van het hotel en de straat geven heeft hij geen idee waar dit is en we zetten dus zelf onze offline google maps aan. Ideaal dat dat zo kan.
Toch een gemiste kans ons hotel als we op het kaartje zien dat een paar straten verder Hotel Claudia ligt. Had wel grappig geweest om daar te slapen. Maar nee hoor dit is een prima hotelletje ongeveer 15 min uit het centrum. Omdat we echt geen warme schonen spullen hebben willen we het graag laten wassen, dat kan morgen en dan is het die avond weer klaar.
Als we ingecheckt zijn besluiten we de stad in te gaan. Eerst maar eens een hapje gaan eten want ondertussen is het een uurtje of 3 dus dat wordt wel eens tijd. In de lonely planet staat een cafetje aangegeven voor goede koffie en een broodje. Dat is dan onze eerste bestemming in Potosí. En wat in het boekje staat klopt, de koffie en het eten zijn er goed!!
Met onze buikjes weer vol besluiten we vandaag graag het Casa Nacional de la Mondea te gaan bezoeken. Geen idee wat we ons daar echt bij voor moeten stellen maar ook deze staat hoog aangeschreven in de Lonely Planet.
De kaartjes voor dit museum zijn best prijzig in vergelijking met wat we gewend zijn maar natuurlijk gaan we toch. Als we met onze tickets doorlopen word er verwezen naar mijn tas, mijn camera tas mocht niet mee naar binnen deze moesten we ergens achterlaten.. Portemonee etc erin maargoed op goed vertrouwen dan maar. De camera mocht er wel mee uit.
Als we weer naar binnen gaan horen we dat we een Engelstalige gids hebben en dat we een tour krijgen. Leuk wat extra en meer informatie. Het museum laat de geschiedenis van de munt en het geld zien. Potosí was een stad met heel veel zilver en hier werden onder invloed van de Spaanse koning de eerste munten gemaakt (van zilver). De oude machines en ook de fabriek zoals deze vroeger was stond er nog. Mark en ik hadden beide niet verwacht dat het zo interessant zou zijn en ook de gids legde het heel goed uit.! Zeker een leuke en leerzame middag vulling.
Omdat Potosí bekend staat om het zilver en de mijnen willen we de volgende dag graag een tour door de nog steeds actieve mijnen doen. Bij big deal tours boeken we voor morgen ochtend om 8.30u. De tour wordt in het Engels verzorgd door 3 jongens die zelf al heel jong in de mijnen hebben gewerkt. Super interessant lijkt ons.
In de avond zijn we nog even in Potosí voor een hapje en een drankje. Gezellige stad tot nu toe.
Vandaag, de volgende ochtend staan we dus op tijd op voor de tour. Door alle uitlaatgassen lopen we naar het verzamelpunt tot op het moment dat ik meen met 1 oog niet zo goed meer te zien.. We wachten even en ja hoor, migraine. Ik baal echt verschrikkelijk en moet terug naar het hotel. Mark loopt naar de tourorganisatie en vraagt of we evt vanmiddag mee kunnen, dat kan om half 1.
Helaas gaat dit ook niet en moeten we de tour afzeggen, Mark had van mij echt mee kunnen gaan maar dat wilde hij liever niet. Helaas geen mijnen voor ons dus, echt super jammer want ik had dit graag gedaan. In plaats daarvan doen we vandaag maar eens een dagje extra rustig aan. Vanmiddag ging het wel weer en hebben we een rondje door de stad gelopen en vanavond hebben we heel lui een taxi naar een restaurantje gepakt wat goed aangeschreven stond via trip advisor. Dit restaurantje is ook zeker het vermelden waard.
Als we uit de taxi stappen , midden in de sneeuw/ regen lopen we volgens het kaartje naar Cafe Potocchi open van 11.00 tot 23.00u en wat staat er op de deur Closed.. Natuurlijk hebben wij weer. Dan maar op zoek naar iets anders en eens kijken waar we eigenlijk zijn. Dan komt er ineens door de regen een man aanrennen de die wijst iets van om de hoek. Oke misschien moeten we wel om de hoek zijn dan. Als we aan willen lopen komt er een oude man naar ons toe en een oude vrouw en die gebaren ons even te moeten wachten. De man die aan kwam rennen is nu blijkbaar om de hoek naar binnen gegaan en doet voor ons de deur open.
Het is een klein knus restaurantje met een hoop rommel op de bar en in de hoek staat iets van een matras. Waar zijn we toch weer uitgekomen. De man hoort blijkbaar dat we Nederlands zijn en kan een paar woordjes Nederlands als dankjewel. We bestellen wat eten en het is echt erg goed.! Zeker de moeite waard eens heen te gaan mocht je ooit in Potosí komen.
Ondertussen zijn we weer in ons hotel en hebben we het busticket voor morgen (10.00u) en is onze was nog niet droog. Die moeten we morgen dan nog maar snel inpakken. Dit was onze laatste dag op grote hoogte (4100m) en morgen zakken we af naar Sucre (2700m) waar ook een stuk beter weer is. Hier zijn we nu wel echt aan toe !!
Toevoeging van Mark: Mariëlle kijkt al 3 dagen uit om pure chocolade te kunnen kopen in Sucre.. wordt vervolgd..
Groetjes vanuit Bolivia,
Marielle en Mark
Vandaag zijn we mooi op tijd en zonder verrassingen zitten we in de bus. Als er rijden komen er toch in eens wel veel bergen tevoorschijn, de weg was toch zeker niet zo recht als we hadden verwacht. Wel fijn dat het verharde weg was. Als een echte Boliviaan (gelijk aan de Peruaan) scheurt de grote bus de bochten door. Mark en ik zijn beide na 4 uur heel blij weer uit de bus te mogen. En daar staan we dan op het busstation van Potosí. In het vorige hotel had Mark via google maps de kaart alvast ofline gedownload (van de stad) zodat we gemakkelijker de weg konden vinden. Dit bleek erg nodig al meteen.
Ons hotel lag een stuk berg op dus liever pakken we even een taxi. Als we de chauffeur de naam van het hotel en de straat geven heeft hij geen idee waar dit is en we zetten dus zelf onze offline google maps aan. Ideaal dat dat zo kan.
Toch een gemiste kans ons hotel als we op het kaartje zien dat een paar straten verder Hotel Claudia ligt. Had wel grappig geweest om daar te slapen. Maar nee hoor dit is een prima hotelletje ongeveer 15 min uit het centrum. Omdat we echt geen warme schonen spullen hebben willen we het graag laten wassen, dat kan morgen en dan is het die avond weer klaar.
Als we ingecheckt zijn besluiten we de stad in te gaan. Eerst maar eens een hapje gaan eten want ondertussen is het een uurtje of 3 dus dat wordt wel eens tijd. In de lonely planet staat een cafetje aangegeven voor goede koffie en een broodje. Dat is dan onze eerste bestemming in Potosí. En wat in het boekje staat klopt, de koffie en het eten zijn er goed!!
Met onze buikjes weer vol besluiten we vandaag graag het Casa Nacional de la Mondea te gaan bezoeken. Geen idee wat we ons daar echt bij voor moeten stellen maar ook deze staat hoog aangeschreven in de Lonely Planet.
De kaartjes voor dit museum zijn best prijzig in vergelijking met wat we gewend zijn maar natuurlijk gaan we toch. Als we met onze tickets doorlopen word er verwezen naar mijn tas, mijn camera tas mocht niet mee naar binnen deze moesten we ergens achterlaten.. Portemonee etc erin maargoed op goed vertrouwen dan maar. De camera mocht er wel mee uit.
Als we weer naar binnen gaan horen we dat we een Engelstalige gids hebben en dat we een tour krijgen. Leuk wat extra en meer informatie. Het museum laat de geschiedenis van de munt en het geld zien. Potosí was een stad met heel veel zilver en hier werden onder invloed van de Spaanse koning de eerste munten gemaakt (van zilver). De oude machines en ook de fabriek zoals deze vroeger was stond er nog. Mark en ik hadden beide niet verwacht dat het zo interessant zou zijn en ook de gids legde het heel goed uit.! Zeker een leuke en leerzame middag vulling.
Omdat Potosí bekend staat om het zilver en de mijnen willen we de volgende dag graag een tour door de nog steeds actieve mijnen doen. Bij big deal tours boeken we voor morgen ochtend om 8.30u. De tour wordt in het Engels verzorgd door 3 jongens die zelf al heel jong in de mijnen hebben gewerkt. Super interessant lijkt ons.
In de avond zijn we nog even in Potosí voor een hapje en een drankje. Gezellige stad tot nu toe.
Vandaag, de volgende ochtend staan we dus op tijd op voor de tour. Door alle uitlaatgassen lopen we naar het verzamelpunt tot op het moment dat ik meen met 1 oog niet zo goed meer te zien.. We wachten even en ja hoor, migraine. Ik baal echt verschrikkelijk en moet terug naar het hotel. Mark loopt naar de tourorganisatie en vraagt of we evt vanmiddag mee kunnen, dat kan om half 1.
Helaas gaat dit ook niet en moeten we de tour afzeggen, Mark had van mij echt mee kunnen gaan maar dat wilde hij liever niet. Helaas geen mijnen voor ons dus, echt super jammer want ik had dit graag gedaan. In plaats daarvan doen we vandaag maar eens een dagje extra rustig aan. Vanmiddag ging het wel weer en hebben we een rondje door de stad gelopen en vanavond hebben we heel lui een taxi naar een restaurantje gepakt wat goed aangeschreven stond via trip advisor. Dit restaurantje is ook zeker het vermelden waard.
Als we uit de taxi stappen , midden in de sneeuw/ regen lopen we volgens het kaartje naar Cafe Potocchi open van 11.00 tot 23.00u en wat staat er op de deur Closed.. Natuurlijk hebben wij weer. Dan maar op zoek naar iets anders en eens kijken waar we eigenlijk zijn. Dan komt er ineens door de regen een man aanrennen de die wijst iets van om de hoek. Oke misschien moeten we wel om de hoek zijn dan. Als we aan willen lopen komt er een oude man naar ons toe en een oude vrouw en die gebaren ons even te moeten wachten. De man die aan kwam rennen is nu blijkbaar om de hoek naar binnen gegaan en doet voor ons de deur open.
Het is een klein knus restaurantje met een hoop rommel op de bar en in de hoek staat iets van een matras. Waar zijn we toch weer uitgekomen. De man hoort blijkbaar dat we Nederlands zijn en kan een paar woordjes Nederlands als dankjewel. We bestellen wat eten en het is echt erg goed.! Zeker de moeite waard eens heen te gaan mocht je ooit in Potosí komen.
Ondertussen zijn we weer in ons hotel en hebben we het busticket voor morgen (10.00u) en is onze was nog niet droog. Die moeten we morgen dan nog maar snel inpakken. Dit was onze laatste dag op grote hoogte (4100m) en morgen zakken we af naar Sucre (2700m) waar ook een stuk beter weer is. Hier zijn we nu wel echt aan toe !!
Toevoeging van Mark: Mariëlle kijkt al 3 dagen uit om pure chocolade te kunnen kopen in Sucre.. wordt vervolgd..
Groetjes vanuit Bolivia,
Marielle en Mark
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
