Drie dagen met regen en zonneschijn
Door: Marielle Heesakkers
Blijf op de hoogte en volg Marielle
21 Juli 2018 | Bolivia, Uyuni
Na een korte vlucht zijn we savonds aangekomen in Uyuni. Hier hebben we eerst een overnachting in hostel Tambo Amaya. Prima hotel alleen slechte wifi dus fotos en blogs uploaden valt niet mee. Zoals in mijn vorig blog genoemd ben ik gaan hardlopen in Uyuni... Om half 8 de wekker en even een half uurtje. Het ging wel maar je merkt wel heel erg dat het hier toch wel hoog is. Ondanks dat het landschap net Nederland is, zo plat.
Om 10.30u zouden we opgehaald worden om met de 3 daagse tour naar oa de zoutvlaktes te gaan. Als goede Nederlanders staan wij dus netjes met onze spulletjes klaar om 10.30u maar zoals je verwacht geen jeep.. We houden rekening met de boliviaanse tijd en dat het wel iets langer kan duren. Om 11.00u nog geen jeep, dan maar weer het hostel in en vragen of ze willen bellen naar de organisatie. Nog 5 minuten (langer dus) en dan zouden ze er zijn.
We worden opgehaald en bij een touristenkantoor gedropt waar we uit moeten stappen en naar binnen moeten. Hier maken we kennis met de rest van de groep, een stel uit Italie en een stel uit Chilli. In een van onze eerste reisvoorstellen stond een engelstalige gids/ chauffeur en later stond er iets van spaanstalig.Nu zijn wij natuurlijk in die bijna 2 weken echt een kei geworden in Spaans maar een 3 dagen alleen spaans is misschien wel een beetje veel van het goede.
In het kantoortje spreekt natuurlijk niemand van de medewerkers engels dus dat geeft al een goed voorgevoel voor de rest van de tijd. Onze auto reed niet op tijd door iets in de trant van gasoline..? Uiteindelijk krijgen we een jeep, gids/ chauffeur en wordt ons in het spaans gevraagd of we ook een extra slaapzak willen ivm de kou.. Dat doen we dan maar, zou het echt zo koud worden?
Daar gaan we dan met een spaanse groep/ gids en chauffeur. Heel eerlijk gezegd balen we behoorlijk want ja hier moeten we dan 3 dagen mee.. Uiteindelijk zetten we ons er maar overheen want meer kunnen we er niet meer aan doen, we maken kennis met onze reisgenoten die gelukkig ook goed engels spreken. Zij leggen uit dat het een spaanstalige tour zonder gids met alleen chauffeur is..Oke dachten wij nouja tijdens de eerste stop,lunch stop vragen we nog even of het evt mogelijk is om naar een andere groep over te stappen. Dit kan blijkbaar niet want engelstalige groepen en incl gids zijn veel duurder.. Onze groep geeft aan het niet erg te vinden om af en toe voor ons te vertalen. We leggen ons er nu dan echt maar bij neer en gaan het beste van maken.
Na de lunch gaan we dan eindelijk naar de Salar de Uyuni ookwel de zoutvlaktes. Heel gaaf om te zien, de groep word steeds iets gezelliger en spreken gelukkig ook engels. We (Mark) voelen ons iets meer op gemakt en ook het weer zit mee.Een heerlijk zonnetje, we zien alles van de vlaktes, het cactus eiland en bekijken de zonsondergang. Hele toffe dag uiteindelijk en weer een bucketlistje afgevinkt..
Dan rijden we naar het hostel,allen hebben het ondertussen erg koud en in het hostel blijkt dat we fijn een 2 persoonskamer hebben vanavond. Super fijn want ik vind het veel prettiger gewoon bij Mark te slapen dan met nog 6 andere erbij.. Helaas is het savonds wel super koud, ondanks de extra slaapzak en mijn voeten worden echt niet meer warm.. Mark is snachts zo llief zijn sokken af te staan voor mijn koude voeten.. Echte liefde is, je sokken afstaan aan een ander
De volgende dag vervolgen we onze tour naar het national park Avaroa met onder ander de rode rivier en de flamingo's. In de ochtend gaan we naar een lokale store waar wat lokale bier te koop is. We kopen er twee voor in de avond. Dan vervolgen we onze weg naar een grote vulkaan. Deze bekijken we van een afstand. wel tof maar heel koud. Daarna gaan we naar een nog steeds active vulkaan. Ook deze was wel tof om te zien maar heel veel actief konden we er niet aan ontdekken. Ook hier was het nog steeds erg koud. We waren echt blij met onze extra trui en mutsen.. Ik heb echt 7 verschillende lagen kleding aan.
Dan is het eindelijk tijd voor mijn favoriete deel, de flamingo's. Als we eindelijk aankomen bij het eerste meer zien we er op flinke afstand meerdere staan maar wel verweg. We wisten toen niet dat er nog een groot meer zou komen en veel meer flamingo's. De eerste 50 fotos van de vogels zijn hiergemaakt. Dan rijden we door naar een volgens meer waar er dus nog veel meer zijn.. Nog eens een 100 fotos erbij maar wel een aantal hele toffe..
Ondertussen wordt het steeds kouder en zien we de grote mistwolk vanuit de bergen steeds verder naar beneden komen. Onze lunch is buiten achter de auto op de picknicktafel. Als we eindelijk zitten begint het ligt te sneeuwen. Wij en de italianen bedenken ons op dat moment ook hoe lekker warm het in Nederland en Italie is.. In de sneeuw eten we onze koude kip, rijst en pasta. Nog nooit heb ik zo koud buiten mijn eten gegeten, dat was wel even doorzetten hoor.
Na de lunch gaan we nog door naar de gekleurde berg die dus gewoon wit is van de sneeuw, de red condor river die volledig mistig is en ook wit van de sneeuw. Kortom we komen in een pittige sneeuwbui. In de auto gaat het er al over dat het waarschijnlijk niet mogelijk is om morgen de geisers te gaan zien of het hostel te bereiken. Het hostel kunnen we uiteindelijk wel bereiken en vooraf moeten we pp 150 bolivianos betalen voor een park waar we niks van kunnen zien.. De italianen en chillenen proberen in het spaans daar nog geld van terug te krijgen naar zoals verwacht lukt dat niet.. Erg jammer dus van het weer maar gelukkig hebben we de zoutvlaktes en de flamingos nog kunnen zien.
Deze avond krijgt Mark helaas dezelfde verschijnelen als ik op het vliegtuig. Ik dacht toen iets verkeerds gegeten maar blijkbaar toch een virusje want Mark krijgt ook last van zijn stoelgang en maag.. Precies hetzelfde als ik, voor hem dan maar op tijd naar bed, advil erin en hopen dat het net als bij mij de volgende dag weer een stuk minder is.. Gelukkig was dit ook en ging het de volgende dag weer een stuk beter. Deze nach hebben we een kamer voor 6 persnen dus wel even wennen.
Vandaag was een lange reis van een uur of 11 terug naar Uyuni. De hele omgeving was wit en om 5 uur sochends rijden we terug vanwege het weer. Als het licht is ontbijten we en ondertussen brengen we nog een bezoek aan de black lagoon en de condorcanyon. Om 3 uur half 4 zijn we terug in Uyuni. De wegen waren super slecht en glad ondanks dat we een flinke jeep hadden. Na zo'n lange reis waren we blij eindelijk terug te zijn, van ons had de tour een dag minder lang mogen zijn. Dat is vooral vanwege het weer, we hadden toch een gezellige groep waar we het wel goed mee konden vinden. De inca trail vond ik wel leuker denk ik..
We zouden bij het hostel gedropt worden maar dat werd niet gedaan, geen ramp want het was niet zover lopen.. Als we onze spullen uitladen boven uit de jeep merken we dat er wat backpacks nat zijn geworden. Ra ra welke , ja hoor mijn tas is zeiknat.. Pretpakket deze vakantie, ik denk dat ik dit jaar niet lief genoeg geweest ben (karma). Als we in het hotel zijn en de spullen uit de tas pakken dan valt de schade gelukkig reuze mee. Die nieuwe tassen blijken best nog goed waterdicht. Gelukkig maar!
De rest van de groep reist savonds door terwijl wij nog dit nachtje in Uyuni blijven. We worden uitgenodigd om met zn alle mee pizza te gaan eten. De italianen vonden het een prima restaurant voor pizza dus als zij het zeggen. En gelijk hadden ze, we hebben hartstikke lekker gegeten en nemen afscheid. We zijn welkom om in Italie en Chilli langs te komen dus wie weet. Een mooie afsluiting was dit van de drie daagse tour, ook heel prettig om nu weer fijn met zn 2e verder te kunnen.
Vandaag zijn we vertrokken naar Potosi waar we zijn aangekomen maar de blog van Potosi type ik een andere dag wel weer.
We zijn ook zo goed als op de helft van de vakantie, helaas, we hebben al veel bijzondere ervaringen opgedaan en doorgemaakt samen deze vakantie.
Xx Marielle en Mark
Om 10.30u zouden we opgehaald worden om met de 3 daagse tour naar oa de zoutvlaktes te gaan. Als goede Nederlanders staan wij dus netjes met onze spulletjes klaar om 10.30u maar zoals je verwacht geen jeep.. We houden rekening met de boliviaanse tijd en dat het wel iets langer kan duren. Om 11.00u nog geen jeep, dan maar weer het hostel in en vragen of ze willen bellen naar de organisatie. Nog 5 minuten (langer dus) en dan zouden ze er zijn.
We worden opgehaald en bij een touristenkantoor gedropt waar we uit moeten stappen en naar binnen moeten. Hier maken we kennis met de rest van de groep, een stel uit Italie en een stel uit Chilli. In een van onze eerste reisvoorstellen stond een engelstalige gids/ chauffeur en later stond er iets van spaanstalig.Nu zijn wij natuurlijk in die bijna 2 weken echt een kei geworden in Spaans maar een 3 dagen alleen spaans is misschien wel een beetje veel van het goede.
In het kantoortje spreekt natuurlijk niemand van de medewerkers engels dus dat geeft al een goed voorgevoel voor de rest van de tijd. Onze auto reed niet op tijd door iets in de trant van gasoline..? Uiteindelijk krijgen we een jeep, gids/ chauffeur en wordt ons in het spaans gevraagd of we ook een extra slaapzak willen ivm de kou.. Dat doen we dan maar, zou het echt zo koud worden?
Daar gaan we dan met een spaanse groep/ gids en chauffeur. Heel eerlijk gezegd balen we behoorlijk want ja hier moeten we dan 3 dagen mee.. Uiteindelijk zetten we ons er maar overheen want meer kunnen we er niet meer aan doen, we maken kennis met onze reisgenoten die gelukkig ook goed engels spreken. Zij leggen uit dat het een spaanstalige tour zonder gids met alleen chauffeur is..Oke dachten wij nouja tijdens de eerste stop,lunch stop vragen we nog even of het evt mogelijk is om naar een andere groep over te stappen. Dit kan blijkbaar niet want engelstalige groepen en incl gids zijn veel duurder.. Onze groep geeft aan het niet erg te vinden om af en toe voor ons te vertalen. We leggen ons er nu dan echt maar bij neer en gaan het beste van maken.
Na de lunch gaan we dan eindelijk naar de Salar de Uyuni ookwel de zoutvlaktes. Heel gaaf om te zien, de groep word steeds iets gezelliger en spreken gelukkig ook engels. We (Mark) voelen ons iets meer op gemakt en ook het weer zit mee.Een heerlijk zonnetje, we zien alles van de vlaktes, het cactus eiland en bekijken de zonsondergang. Hele toffe dag uiteindelijk en weer een bucketlistje afgevinkt..
Dan rijden we naar het hostel,allen hebben het ondertussen erg koud en in het hostel blijkt dat we fijn een 2 persoonskamer hebben vanavond. Super fijn want ik vind het veel prettiger gewoon bij Mark te slapen dan met nog 6 andere erbij.. Helaas is het savonds wel super koud, ondanks de extra slaapzak en mijn voeten worden echt niet meer warm.. Mark is snachts zo llief zijn sokken af te staan voor mijn koude voeten.. Echte liefde is, je sokken afstaan aan een ander
De volgende dag vervolgen we onze tour naar het national park Avaroa met onder ander de rode rivier en de flamingo's. In de ochtend gaan we naar een lokale store waar wat lokale bier te koop is. We kopen er twee voor in de avond. Dan vervolgen we onze weg naar een grote vulkaan. Deze bekijken we van een afstand. wel tof maar heel koud. Daarna gaan we naar een nog steeds active vulkaan. Ook deze was wel tof om te zien maar heel veel actief konden we er niet aan ontdekken. Ook hier was het nog steeds erg koud. We waren echt blij met onze extra trui en mutsen.. Ik heb echt 7 verschillende lagen kleding aan.
Dan is het eindelijk tijd voor mijn favoriete deel, de flamingo's. Als we eindelijk aankomen bij het eerste meer zien we er op flinke afstand meerdere staan maar wel verweg. We wisten toen niet dat er nog een groot meer zou komen en veel meer flamingo's. De eerste 50 fotos van de vogels zijn hiergemaakt. Dan rijden we door naar een volgens meer waar er dus nog veel meer zijn.. Nog eens een 100 fotos erbij maar wel een aantal hele toffe..
Ondertussen wordt het steeds kouder en zien we de grote mistwolk vanuit de bergen steeds verder naar beneden komen. Onze lunch is buiten achter de auto op de picknicktafel. Als we eindelijk zitten begint het ligt te sneeuwen. Wij en de italianen bedenken ons op dat moment ook hoe lekker warm het in Nederland en Italie is.. In de sneeuw eten we onze koude kip, rijst en pasta. Nog nooit heb ik zo koud buiten mijn eten gegeten, dat was wel even doorzetten hoor.
Na de lunch gaan we nog door naar de gekleurde berg die dus gewoon wit is van de sneeuw, de red condor river die volledig mistig is en ook wit van de sneeuw. Kortom we komen in een pittige sneeuwbui. In de auto gaat het er al over dat het waarschijnlijk niet mogelijk is om morgen de geisers te gaan zien of het hostel te bereiken. Het hostel kunnen we uiteindelijk wel bereiken en vooraf moeten we pp 150 bolivianos betalen voor een park waar we niks van kunnen zien.. De italianen en chillenen proberen in het spaans daar nog geld van terug te krijgen naar zoals verwacht lukt dat niet.. Erg jammer dus van het weer maar gelukkig hebben we de zoutvlaktes en de flamingos nog kunnen zien.
Deze avond krijgt Mark helaas dezelfde verschijnelen als ik op het vliegtuig. Ik dacht toen iets verkeerds gegeten maar blijkbaar toch een virusje want Mark krijgt ook last van zijn stoelgang en maag.. Precies hetzelfde als ik, voor hem dan maar op tijd naar bed, advil erin en hopen dat het net als bij mij de volgende dag weer een stuk minder is.. Gelukkig was dit ook en ging het de volgende dag weer een stuk beter. Deze nach hebben we een kamer voor 6 persnen dus wel even wennen.
Vandaag was een lange reis van een uur of 11 terug naar Uyuni. De hele omgeving was wit en om 5 uur sochends rijden we terug vanwege het weer. Als het licht is ontbijten we en ondertussen brengen we nog een bezoek aan de black lagoon en de condorcanyon. Om 3 uur half 4 zijn we terug in Uyuni. De wegen waren super slecht en glad ondanks dat we een flinke jeep hadden. Na zo'n lange reis waren we blij eindelijk terug te zijn, van ons had de tour een dag minder lang mogen zijn. Dat is vooral vanwege het weer, we hadden toch een gezellige groep waar we het wel goed mee konden vinden. De inca trail vond ik wel leuker denk ik..
We zouden bij het hostel gedropt worden maar dat werd niet gedaan, geen ramp want het was niet zover lopen.. Als we onze spullen uitladen boven uit de jeep merken we dat er wat backpacks nat zijn geworden. Ra ra welke , ja hoor mijn tas is zeiknat.. Pretpakket deze vakantie, ik denk dat ik dit jaar niet lief genoeg geweest ben (karma). Als we in het hotel zijn en de spullen uit de tas pakken dan valt de schade gelukkig reuze mee. Die nieuwe tassen blijken best nog goed waterdicht. Gelukkig maar!
De rest van de groep reist savonds door terwijl wij nog dit nachtje in Uyuni blijven. We worden uitgenodigd om met zn alle mee pizza te gaan eten. De italianen vonden het een prima restaurant voor pizza dus als zij het zeggen. En gelijk hadden ze, we hebben hartstikke lekker gegeten en nemen afscheid. We zijn welkom om in Italie en Chilli langs te komen dus wie weet. Een mooie afsluiting was dit van de drie daagse tour, ook heel prettig om nu weer fijn met zn 2e verder te kunnen.
Vandaag zijn we vertrokken naar Potosi waar we zijn aangekomen maar de blog van Potosi type ik een andere dag wel weer.
We zijn ook zo goed als op de helft van de vakantie, helaas, we hebben al veel bijzondere ervaringen opgedaan en doorgemaakt samen deze vakantie.
Xx Marielle en Mark
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
